اجرای آزمایشی واحد اجرای جریان فراخوانی است. اینجاست که تست ها در واقع اجرا می شوند.
رابط ها
اجراکنندههای آزمایشی از طریق رابط IRemoteTest تعریف میشوند، که یک روش run
ساده را برای پیادهسازی ارائه میدهد که هنگام اجرای آزمایشها فراخوانی میشود.
این اجازه می دهد تا ساده ترین تعریف یک اجرای آزمایشی رخ دهد. اما در عمل، نویسندگان آزمون به اطلاعات بیشتری برای نوشتن درست تست های خود، معمولاً اطلاعات ساخت و ساز، نیاز دارند. اینجاست که رابط های زیر به کار می آیند.
اساسی
این دو رابط امروزه بیشترین استفاده را دارند، زیرا نشان دهنده نیازهای اساسی اکثر تست ها هستند.
- IBuildReceiver به تست اجازه می دهد تا شی
IBuildInfo
را در مرحله ارائه دهنده ساخت ایجاد کند که حاوی تمام اطلاعات و مصنوعات مربوط به تنظیم تست است. - IDeviceTest به TF اجازه می دهد تا شی
ITestDevice
را دریافت کند که نشان دهنده دستگاه تحت آزمایش است و یک API برای تعامل با آن فراهم می کند.
پیشرفته
اینترفیس های اضافی وجود دارد که امکان تعامل پیچیده تری را بین مهار تست و دونده آزمایشی فراهم می کند:
- ITestFilterReceiver ، که به آزمون اجازه می دهد مجموعه ای از فیلترها را فقط برای اجرای آزمایش های خاص دریافت کند. این در اجرای زیر مجموعه ای از تست ها مفید است.
- ITestCollector ، که به یک دونده آزمایشی اجازه میدهد تا آزمایشها را بهجای اجرای واقعی، فقط به صورت خشک اجرا کند. این در جمع آوری لیست تمام موارد آزمایش مفید است.
دوندگان آزمون موجود
انواع آزمون دونده در حال حاضر وجود دارد، برخی برای انواع اصلی آزمون:
- AndroidJUnitTest / InstrumentationTest (مرتبط با AJUR در سمت دستگاه)
- GTest (سمت دستگاه و میزبان) با کتابخانه googletest
- تست های هاست محور (تست های جاوا که روی هاست اجرا می شوند و از آنجا با دستگاه تماس می گیرند)
- تست های واحد جاوا خالص (راننده ما هر دو را انجام می دهد)
- تست های پایتون
- تست محک گوگل با کتابخانه محک
علاوه بر موارد فوق، تعداد زیادی تست سفارشی وجود دارد. آنها اهداف تخصصی را برای برخی از تست های عملکردی، به عنوان مثال تست بوت، انجام می دهند.
یک تست جدید بنویسید
راهنمایی بیشتر برای نوشتن یک تست جدید در بخش تست های رایتینگ موجود است.