Wi-Fi Direct

Funkcja Wi-Fi Direct, nazywana też Wi-Fi P2P, umożliwia zgodnym urządzeniom wykrywanie się i łączenie się ze sobą bezpośrednio za pomocą protokołu Wi-Fi Direct bez dostępu do internetu ani sieci komórkowej. Ta funkcja, opracowana na podstawie Wi-Fi Alliance (WFA) specyfikacji Wi-Fi Direct umożliwia udostępnianie dużej przepustowości zaufanym urządzeniom i aplikacjom poza siecią.

Przykłady i źródło

Aby korzystać z tej funkcji, producenci urządzeń muszą wdrożyć interfejsy dostawcy Wi-Fi i odpowiedniego interfejsu HAL.

W Androidzie 13 interfejs Supplicant używa AIDL do definicji HAL. W Androidzie 14 i nowszych interfejs HAL dostawcy używa AIDL. W Androidzie 12 i starszych interfejsach HAL Supplicant i Vendor HAL są zdefiniowane za pomocą HIDL.

Do korzystania z funkcji Wi-Fi Direct wymagane są te platformy Wi-Fi HAL:

  • hardware/interfaces/wifi/aidl lub hardware/interfaces/wifi/1.3 lub więcej
  • hardware/interfaces/wifi/supplicant/aidl lub hardware/interfaces/wifi/supplicant/1.2 lub więcej

Implementacja

Producenci urządzeń muszą zapewnić zarówno wsparcie w zakresie platformy, jak i HAL/oprogramowania układowego:

  • Platforma:
    • Kod AOSP
    • Włącz Wi-Fi Direct: wymaga flagi funkcji
  • obsługa HAL Wi-Fi Direct (P2P), co oznacza obsługę oprogramowania układowego;

Aby wdrożyć tę funkcję, producenci wdrażają interfejsy Wi-Fi HIDL lub AIDL i włączają flagę Wi-Fi Direct. W regionie device.mk w regionie device/<oem>/<device> zmodyfikuj zmienną środowiskową PRODUCT_COPY_FILES, by uwzględnić obsługę funkcji Wi-Fi Direct:

```
PRODUCT_COPY_FILES +=
frameworks/native/data/etc/android.hardware.wifi.direct.xml:$(TARGET_COPY_OUT_VENDOR)/etc/permissions/android.hardware.wifi.direct.xml
```

Wszystkie pozostałe wymagania dotyczące obsługi Wi-Fi Direct są uwzględnione w AOSP.

randomizacja MAC

Android wymaga, aby adres urządzenia i adres interfejsu Wi-Fi Direct były losowe. Muszą się one różnić od faktycznego adresu MAC urządzenia i muszą spełniać następujące wymagania:

  • Jeśli nie ma zapisanej stałej grupy, adres urządzenia Wi-Fi Direct musi być losowy podczas tworzenia interfejsu. W przeciwnym razie adres urządzenia musi nadal korzystać z ostatniego wygenerowanego adresu MAC.
  • Adres interfejsu Wi-Fi Direct (nazywany też adresem grupy) musi być losowy przy każdym nawiązywaniu połączenia.

randomizacja adresu MAC sieci Wi-Fi Direct jest zaimplementowana w „wpa_supplicant” i kontrolowana przez 2 konfiguracje: p2p_device_random_mac_addr i p2p_interface_random_mac_addr.

Aby włączyć tę funkcję, producenci urządzeń muszą:

  • Zaimplementuj interfejs API ISupplicantP2pIface::setMacRandomization Supplicant Wi-Fi. W zależności od wdrożonego interfejsu będzie to:
    • hardware/interface/wifi/supplicant/1.2 za HIDL
    • hardware/interface/wifi/supplicant/aidl dla AIDL
  • Ustaw wartość config_wifi_p2p_mac_randomization_supported na „true” w niestandardowym nakładce na urządzeniu.

Weryfikacja

Android udostępnia zestaw testów jednostkowych, testów Compatibility Test Suite (CTS) i testów CTS Verifier, które pozwalają zweryfikować działanie funkcji Wi-Fi Direct. Wi-Fi Direct możesz też przetestować za pomocą Vendor Test Suite (VTS).

Testy jednostkowe

Sprawdź pakiet Wi-Fi Direct, wykonując te testy.

Testy usługi:

atest com.android.server.wifi.p2p

Testy menedżera:

atest android.net.wifi.p2p

Testy Compatibility Test Suite (CTS)

Użyj testów CTS, aby sprawdzić działanie funkcji Wi-Fi Direct. CTS wykrywa, kiedy funkcja jest włączona, i automatycznie uwzględnia powiązane testy.

Aby aktywować testy CTS, uruchom polecenie:

% atest android.net.wifi.p2p.cts

Testy weryfikatora CTS

Weryfikator CTS weryfikuje zachowanie Wi-Fi Direct na 2 urządzeniach: testowym i urządzeniu dobrym. Aby uruchomić testy, otwórz narzędzie CTS Verifier i przejdź do sekcji Testy Wi-Fi Direct.