Ta strona została przetłumaczona przez Cloud Translation API.

Backendy AIDL

Backend AIDL jest miejscem docelowym generowania kodu pośredniego. Podczas korzystania z plików AIDL zawsze używać ich w określonym języku w konkretnym środowisku wykonawczym. W zależności od kontekstu należy używać różnych mechanizmów AIDL.

W tabeli poniżej stabilność interfejsu API odnosi się do możliwości kompilowania kodu w sposób umożliwiający jego dostarczanie niezależnie od binarnego pliku system.img libbinder.so.

AIDL ma następujące backendy:

Backend	Język	Interfejs API	Systemy kompilacji
Java	Java	SDK/SystemApi (stabilna wersja*)	wszystkie
NDK	C++	libbinder_ndk (stabilna*)	aidl_interface
CPP	C++	libbinder (niestabilny)	wszystkie
Rust	Rust	libbinder_rs (stabilny*)	aidl_interface

Te interfejsy API są stabilne, ale wiele z nich, np. interfejsy API do zarządzania usługami, jest zarezerwowanych do użytku wewnętrznego platformy i niedostępnych dla aplikacji. Więcej informacji o używaniu AIDL w aplikacjach znajdziesz w dokumentacji dla deweloperów.
Backend Rust został wprowadzony w Androidzie 12, a backend NDK jest dostępny od Androida 10.
Skrzynka Rust jest zbudowana na konstrukcji libbinder_ndk, dzięki czemu może być stabilny i przenośny. APEX używa segregatorów tak samo jak inni po stronie systemu. Część Rust jest zapakowana w APEX i wysyłana w jej wnętrzu. To zależy od libbinder_ndk.so na partycji systemowej.

Systemy kompilacji

W zależności od backendu dostępne są 2 sposoby skompilowania AIDL do wersji stub w kodzie. Więcej informacji o systemach kompilacji: Odniesienie do modułu utworu.

Główny system kompilacji

W dowolnym module cc_ lub java_ w pliku Android.bp (lub w ich odpowiednikach Android.mk) jako pliki źródłowe można określić pliki .aidl. W tym przypadku kod Java/CPP używane są backendy AIDL (nie backend NDK), a klasy do użycia funkcji odpowiednie pliki AIDL są automatycznie dodawane do modułu. Opcje takie jak local_include_dirs, które informują system kompilacji o ścieżce do katalogu głównego plików AIDL w tym module, można określić w tych modułach w grupie aidl:. Pamiętaj, że backend Rust jest przeznaczony tylko do użytku z Rust. Moduły rust_ są obsługiwane inaczej, ponieważ pliki AIDL nie są określone jako pliki źródłowe. Zamiast tego moduł aidl_interface tworzy rustlib o nazwie <aidl_interface name>-rust, które mogą być połączone. Więcej informacji: przykład Rust AIDL.

Ostrzeżenie: libbinder_ndk zawiera 2 zestawy nagłówków. Dla deweloperów platform są to: są wysyłane razem, ale jeśli jesteś deweloperem aplikacji, musisz dodać (zwykle z -I w przypadku kompilatorów C++, takich jak clang) z innych miejsc. Podstawowe nagłówki interfejsów API, które są dostępne na urządzeniu (takich jak android/binder_ibinder.h zdefiniowany w drzewie Androida na stronie frameworks/native/libs/binder/ndk/include_ndk), są dostarczane z NDK. Jednak inne pliki pomocnicze (takie jak android/binder_interface_utils.h, zdefiniowany w drzewie Androida frameworks/native/libs/binder/ndk/include_cpp) udostępniając narzędzia w języku C++ wymagane do korzystania z kompilatora AIDL oraz zostało wysłane wraz z nim w pakiecie SDK na mocy platforms/$PLATFORM_NAME/optional/libbinder_ndk_cpp/.

aidl_interface

Typy używane w tym systemie kompilacji muszą być ustrukturyzowane. Aby struktura była uporządkowany, Obiekty parcelable muszą zawierać pola bezpośrednio i nie mogą być deklaracjami typów bezpośrednio w językach docelowych. Informacje o tym, jak uporządkowana wersja AIDL różni się od stabilnej wersji AIDL, znajdziesz w artykule Uporządkowana i stabilna wersja AIDL.

Typy

Kompilator aidl może służyć jako implementacja referencyjna typów. Po utworzeniu interfejsu wywołaj aidl --lang=<backend> ..., aby zobaczyć utworzony plik interfejsu. Korzystając z modułu aidl_interface, możesz zobaczyć danych wyjściowych w narzędziu out/soong/.intermediates/<path to module>/.

Typ Java/AIDL	Typ C++	Typ NDK	Typ rdzy
Wartość logiczna	wartość logiczna	wartość logiczna	bool
bajt	int8_t,	int8_t	i8
char	znak16_t	char16_t	U16
int	int32_t,	int32_t,	i32
długi	int64_t	int64_t,	i64
liczba zmiennoprzecinkowa	liczba zmiennoprzecinkowa	float	f32
podwójny	podwójny	podwójny	f64
Ciąg znaków	android::Ciąg16	std::string	Ciąg znaków
android.os.Parcelable	android::Parcelable	Nie dotyczy	Nie dotyczy
IBinder	android::IBinder	ndk::SpAIBinder	binder::SpIBinder
K[]	std::vector<T>,	std::vector<T>	Przychodzące: &[T] Wyjście: Vec<T>
byte[]	std::vector<uint8_t>	std::vector<int8_t>¹	Wejście: &[u8] Wyjście: Vec<u8>
Lista<T>	std::vector<T>²	std::vector<T>³	Przy: &[T]⁴ Wyjście: Vec<T>
Deskryptor pliku	android::base::unique_fd	Nie dotyczy	binder::parcel::ParcelFileDescriptor
Deskryptor pliku ParcelFileDescriptor	android::os::ParcelFileDescriptor,	ndk::ScopedFileDescriptor	binder::parcel::ParcelFileDescriptor
typ interfejsu (T),	android::sp<T>	std::shared_ptr<T>⁷	binder::Strong
typ parcelable (T)	T	T	T
typ sumy (T)⁵	T	T	T
T[N] ⁶	std::array<T, N>	std::array<T, N>	[T; N]

^{1. W Androidzie 12 lub nowszym tablice bajtów używają typu uint8_t zamiast int8_t ze względów zgodności.}

^{2. Backend C++ obsługuje język List<T>, gdzie T to wartość z wartości String,
IBinder, ParcelFileDescriptor lub przesyłka. W Androidzie 13 lub nowszym T może być dowolnym typem niepierwotnym (w tym interfejsów), z wyjątkiem tablic. AOSP zaleca używanie typów tablic takich jak T[], ponieważ działają one na wszystkich backendach.}

^{3. Backend NDK obsługuje dyrektywę List<T>, gdzie T to wartość z wartości String.
ParcelFileDescriptor lub przesyłka. W Androidzie 13 lub nowszym T może być dowolnym typem niepierwotnym (z wyjątkiem tablic).}

^{4. Typy przekazywane w kodzie Rust są różne w zależności od tego, czy
są danymi wejściowymi (argumentami) lub danymi wyjściowymi (wartość zwrócona).}

^{5. Typy sumowania są obsługiwane w Androidzie 12 oraz
wyżej.}.

^{6. Na Androidzie 13 i nowszych tablice o stałym rozmiarze są
obsługiwane. Tablice o stałym rozmiarze mogą mieć wiele wymiarów (np. int[3][4]). W backendzie Java tablice o stałym rozmiarze są reprezentowane jako typy tablic.}

^{7. Aby utworzyć instancję wiązania SharedRefBase, użyj
SharedRefBase::make\<My\>(... args ...) Ta funkcja tworzy obiekt std::shared_ptr\<T\>, którym również zarządza się wewnętrznie, jeśli binder jest własnością innego procesu. Utworzenie obiektu w inny sposób powoduje podwójne prawa własności.}.

Kierunek (wejście/wyjście/wyjście)

Określając typy argumentów funkcji, możesz określić je jako in, out lub inout. To ustawienie określa kierunek przekazywania informacji w ramach wywołania IPC. Domyślnym kierunkiem jest in, który wskazuje, że dane są przekazywane z rozmówcy do rozmówcy. out oznacza, że dane są przekazywane od wywoływanego do wywołującego. inout to kombinacja obu tych właściwości. Jednak Zespół Androida odradza korzystanie ze specyfikatora argumentów inout. Jeśli używasz inout z interfejsem z wersją i starszym wywoływanym elementem, dodatkowe pola, które są obecne tylko w wywoływanym elemencie, zostaną zresetowane do wartości domyślnych. W przypadku Rust normalny typ inout otrzymuje &mut Vec<T>, a typ listy inout otrzymuje &mut Vec<T>.

interface IRepeatExamples {
    MyParcelable RepeatParcelable(MyParcelable token); // implicitly 'in'
    MyParcelable RepeatParcelableWithIn(in MyParcelable token);
    void RepeatParcelableWithInAndOut(in MyParcelable param, out MyParcelable result);
    void RepeatParcelableWithInOut(inout MyParcelable param);
}

UTF8/UTF16

W backendzie CPP możesz wybrać, czy ciągi mają być w formacie utf-8 czy utf-16. W pliku AIDL zadeklaruj ciągi znaków jako @utf8InCpp String, aby automatycznie przekonwertować je na kodowanie utf-8. Backendy NDK i Rust zawsze używają ciągów znaków utf-8. Więcej informacji na temat: adnotacja utf8InCpp przeczytaj Adnotacje w AIDL.

Dopuszczalność wartości null

Typy, które mogą być puste, możesz oznaczyć za pomocą @nullable. Więcej informacji na temat adnotacji nullable znajdziesz tutaj: Adnotacje w AIDL.

Obiekty parcelable niestandardowe

Praktyczny niestandardowy pakiet to pakiet parcels, który jest implementowany ręcznie w środowisku docelowym z backendem. Używaj niestandardowych obiektów Parcelable tylko wtedy, gdy chcesz dodać obsługę innych języków dla istniejącego niestandardowego obiektu Parcelable, którego nie można zmienić.

Aby zadeklarować działkę niestandardową, o której wie AIDL, deklaracja parcelable wygląda w ten sposób:

    package my.pack.age;
    parcelable Foo;

Domyślnie deklaruje to pakiet Java, gdzie my.pack.age.Foo to język Java klasę implementującą interfejs Parcelable.

Aby zadeklarować obsługę niestandardowego backendu CPP w AIDL, użyj cpp_header:

    package my.pack.age;
    parcelable Foo cpp_header "my/pack/age/Foo.h";

Implementacja w C++ w my/pack/age/Foo.h wygląda tak:

    #include <binder/Parcelable.h>

    class MyCustomParcelable : public android::Parcelable {
    public:
        status_t writeToParcel(Parcel* parcel) const override;
        status_t readFromParcel(const Parcel* parcel) override;

        std::string toString() const;
        friend bool operator==(const MyCustomParcelable& lhs, const MyCustomParcelable& rhs);
        friend bool operator!=(const MyCustomParcelable& lhs, const MyCustomParcelable& rhs);
    };

Aby zgłosić deklarację niestandardowego pakietu NDK w AIDL, użyj ndk_header:

    package my.pack.age;
    parcelable Foo ndk_header "android/pack/age/Foo.h";

Implementacja NDK w android/pack/age/Foo.h wygląda tak:

    #include <android/binder_parcel.h>

    class MyCustomParcelable {
    public:

        binder_status_t writeToParcel(AParcel* _Nonnull parcel) const;
        binder_status_t readFromParcel(const AParcel* _Nonnull parcel);

        std::string toString() const;

        friend bool operator==(const MyCustomParcelable& lhs, const MyCustomParcelable& rhs);
        friend bool operator!=(const MyCustomParcelable& lhs, const MyCustomParcelable& rhs);
    };

W Androidzie 15 deklaracja niestandardowego pakietu Rust w AIDL: rust_type:

package my.pack.age;
@RustOnlyStableParcelable parcelable Foo rust_type "rust_crate::Foo";

Implementacja Rust w rust_crate/src/lib.rs wygląda tak:

use binder::{
    binder_impl::{BorrowedParcel, UnstructuredParcelable},
    impl_deserialize_for_unstructured_parcelable, impl_serialize_for_unstructured_parcelable,
    StatusCode,
};

#[derive(Clone, Debug, Eq, PartialEq)]
struct Foo {
    pub bar: String,
}

impl UnstructuredParcelable for Foo {
    fn write_to_parcel(&self, parcel: &mut BorrowedParcel) -> Result<(), StatusCode> {
        parcel.write(&self.bar)?;
        Ok(())
    }

    fn from_parcel(parcel: &BorrowedParcel) -> Result<Self, StatusCode> {
        let bar = parcel.read()?;
        Ok(Self { bar })
    }
}

impl_deserialize_for_unstructured_parcelable!(Foo);
impl_serialize_for_unstructured_parcelable!(Foo);

Następnie możesz użyć tego typu w plikach AIDL, ale nie będzie on generowany przez AIDL. W celu użycia ich w union podaj operatory < i == dla backendu CPP/NDK custom parcelables.

Wartości domyślne

Obiekty uporządkowane mogą deklarować domyślne wartości dla poszczególnych pól, String oraz tablice tego typu.

    parcelable Foo {
      int numField = 42;
      String stringField = "string value";
      char charValue = 'a';
      ...
    }

Gdy brakuje wartości domyślnych, w backendzie Java pola są inicjowane jako zerowe dla typów podstawowych i null w przypadku typów innych niż podstawowe.

W innych backendach pola są inicjowane za pomocą wartości domyślnych, jeśli te nie są zdefiniowane. Na przykład w backendzie w języku C++ pola String są zainicjowane jako pusty ciąg znaków, a pola List<T> są zainicjowane jako puste vector<T>. Pola @nullable są inicjowane jako pola o wartości null.

Obsługa błędów

System operacyjny Android udostępnia wbudowane typy błędów, których usługi mogą używać do raportowania . Są one używane przez segregator i mogą być używane przez wszystkie usługi implementujące za pomocą interfejsu Binder. Ich użycie jest dobrze udokumentowane w definicji AIDL i nie wymagają zdefiniowanego przez użytkownika stanu ani typu zwrotu.

Parametry wyjściowe z błędami

Gdy funkcja AIDL zgłasza błąd, może nie inicjować ani modyfikować parametrów wyjściowych. W szczególności parametry wyjściowe mogą ulec zmianie, jeśli błąd wystąpi podczas rozpakowywania, a nie podczas przetwarzania samej transakcji. Ogólnie rzecz biorąc, gdy pojawia się błąd z AIDL wszystkie parametry inout i out oraz zwracaną wartość (która działa jak parametr out w niektórych backendach) należy uznać za w stanie nieokreślonym.

Których wartości błędów używać

Wiele wbudowanych wartości błędów można zastosować w dowolnym interfejsie AIDL, ale niektóre są traktowane w specjalny sposób. Na przykład EX_UNSUPPORTED_OPERATION i EX_ILLEGAL_ARGUMENT można używać do opisu stanu błędu, ale nie można używać EX_TRANSACTION_FAILED, ponieważ jest on traktowany w szczególny sposób przez infrastrukturę podstawową. Więcej informacji o tych wbudowanych wartościach znajdziesz w definicjach na zapleczu.

Jeśli interfejs AIDL wymaga dodatkowych wartości błędów, które nie są objęte wbudowanymi typami błędów, można użyć specjalnego wbudowanego błędu związanego z danym serwisem, który umożliwia uwzględnienie wartości błędu określonej przez użytkownika. Te błędy związane z konkretną usługą są zwykle definiowane w interfejsie AIDL jako const int lub int z obsługą enum i nie są analizowane przez binder.

W Javie błędy są mapowane na wyjątki, takie jak android.os.RemoteException. Dla: wyjątki specyficzne dla danej usługi, w języku Java używa protokołu android.os.ServiceSpecificException wraz z błędem zdefiniowanym przez użytkownika.

Kod natywny na Androida nie używa wyjątków. Backend CPP używa android::binder::Status Backend NDK używa ndk::ScopedAStatus. Co generowana przez AIDL zwraca jeden z tych, reprezentujący stan . Backend Rust używa tych samych wartości kodu wyjątku co NDK, ale przed przekazaniem ich użytkownikowi konwertuje je na natywne błędy Rust (StatusCode, ExceptionCode). W przypadku błędów dotyczących konkretnej usługi zwracany jest błąd Status lub ScopedAStatus używa EX_SERVICE_SPECIFIC razem z zdefiniowany przez użytkownika.

Typy błędów wbudowanych znajdziesz w tych plikach:

Backend	Definicja
Java	`android/os/Parcel.java`
CPP	`binder/Status.h`
NDK	`android/binder_status.h`
Rust	`android/binder_status.h`

Używanie różnych backendów

Te instrukcje dotyczą kodu platformy Android. W tych przykładach użyto zdefiniowanego typu my.package.IFoo. Aby dowiedzieć się, jak korzystać z backendu Rust, zobacz przykład Rusta AIDL w Androidzie Rust Patterns stronę.

Typy importu

Niezależnie od tego, czy zdefiniowany typ jest interfejsem, klasą z możliwością dzielenia na części czy klasą zjednoczenia, możesz go zaimportować w języku Java:

import my.package.IFoo;

Lub na zapleczu CPP:

#include <my/package/IFoo.h>

Lub w backendzie NDK (zwróć uwagę na dodatkową przestrzeń nazw aidl):

#include <aidl/my/package/IFoo.h>

Lub w backendzie Rust:

use my_package::aidl::my::package::IFoo;

Chociaż możesz importować typy zagnieżdżone w języku Java, w backendach CPP/NDK musisz uwzględnić nagłówek dla typu wyższego poziomu. Na przykład podczas importowania typu zagnieżdżonego Bar jest zdefiniowany w my/package/IFoo.aidl (IFoo to typ główny funkcji ), musisz dodać <my/package/IFoo.h> dla backendu CPP (lub <aidl/my/package/IFoo.h> dla backendu NDK).

Wdrażanie usług

Aby wdrożyć usługę, musisz odziedziczyć ją z natywnej klasy wersji pośredniej. Ta klasa odczytuje polecenia z sterownika bindera i wykonuje zaimplementowane przez Ciebie metody. Załóżmy, że masz plik AIDL o takiej treści:

    package my.package;
    interface IFoo {
        int doFoo();
    }

W Javie musisz wychodzić z tej klasy:

    import my.package.IFoo;
    public class MyFoo extends IFoo.Stub {
        @Override
        int doFoo() { ... }
    }

W backendzie CPP:

    #include <my/package/BnFoo.h>
    class MyFoo : public my::package::BnFoo {
        android::binder::Status doFoo(int32_t* out) override;
    }

W backendzie NDK (zwróć uwagę na dodatkową przestrzeń nazw aidl):

    #include <aidl/my/package/BnFoo.h>
    class MyFoo : public aidl::my::package::BnFoo {
        ndk::ScopedAStatus doFoo(int32_t* out) override;
    }

W backendzie Rust:

    use aidl_interface_name::aidl::my::package::IFoo::{BnFoo, IFoo};
    use binder;

    /// This struct is defined to implement IRemoteService AIDL interface.
    pub struct MyFoo;

    impl Interface for MyFoo {}

    impl IFoo for MyFoo {
        fn doFoo(&self) -> binder::Result<()> {
           ...
           Ok(())
        }
    }

Lub z asynkronicznym Rustem:

    use aidl_interface_name::aidl::my::package::IFoo::{BnFoo, IFooAsyncServer};
    use binder;

    /// This struct is defined to implement IRemoteService AIDL interface.
    pub struct MyFoo;

    impl Interface for MyFoo {}

    #[async_trait]
    impl IFooAsyncServer for MyFoo {
        async fn doFoo(&self) -> binder::Result<()> {
           ...
           Ok(())
        }
    }

Zarejestruj się i pobierz usługi

Usługi na platformie Android są zwykle rejestrowane za pomocą procesu servicemanager. Oprócz wymienionych interfejsów API niektóre interfejsy API sprawdzają usługę (co oznacza, że zwracają dane natychmiast, jeśli usługa jest niedostępna). Szczegółowe informacje znajdziesz w odpowiednim interfejsie servicemanager. Te operacje można wykonać tylko podczas kompilowania na platformę Android.

W Javie:

    import android.os.ServiceManager;
    // registering
    ServiceManager.addService("service-name", myService);
    // return if service is started now
    myService = IFoo.Stub.asInterface(ServiceManager.checkService("service-name"));
    // waiting until service comes up (new in Android 11)
    myService = IFoo.Stub.asInterface(ServiceManager.waitForService("service-name"));
    // waiting for declared (VINTF) service to come up (new in Android 11)
    myService = IFoo.Stub.asInterface(ServiceManager.waitForDeclaredService("service-name"));

W backendzie CPP:

    #include <binder/IServiceManager.h>
    // registering
    defaultServiceManager()->addService(String16("service-name"), myService);
    // return if service is started now
    status_t err = checkService<IFoo>(String16("service-name"), &myService);
    // waiting until service comes up (new in Android 11)
    myService = waitForService<IFoo>(String16("service-name"));
    // waiting for declared (VINTF) service to come up (new in Android 11)
    myService = waitForDeclaredService<IFoo>(String16("service-name"));

W backendzie NDK (zwróć uwagę na dodatkową przestrzeń nazw aidl):

    #include <android/binder_manager.h>
    // registering
    binder_exception_t err = AServiceManager_addService(myService->asBinder().get(), "service-name");
    // return if service is started now
    myService = IFoo::fromBinder(ndk::SpAIBinder(AServiceManager_checkService("service-name")));
    // is a service declared in the VINTF manifest
    // VINTF services have the type in the interface instance name.
    bool isDeclared = AServiceManager_isDeclared("android.hardware.light.ILights/default");
    // wait until a service is available (if isDeclared or you know it's available)
    myService = IFoo::fromBinder(ndk::SpAIBinder(AServiceManager_waitForService("service-name")));

W backendzie Rust:

use myfoo::MyFoo;
use binder;
use aidl_interface_name::aidl::my::package::IFoo::BnFoo;

fn main() {
    binder::ProcessState::start_thread_pool();
    // [...]
    let my_service = MyFoo;
    let my_service_binder = BnFoo::new_binder(
        my_service,
        BinderFeatures::default(),
    );
    binder::add_service("myservice", my_service_binder).expect("Failed to register service?");
    // Does not return - spawn or perform any work you mean to do before this call.
    binder::ProcessState::join_thread_pool()
}

W asynchronicznym backendzie Rust z jednowątkową obsługą:

use myfoo::MyFoo;
use binder;
use binder_tokio::TokioRuntime;
use aidl_interface_name::aidl::my::package::IFoo::BnFoo;

#[tokio::main(flavor = "current_thread")]
async fn main() {
    binder::ProcessState::start_thread_pool();
    // [...]
    let my_service = MyFoo;
    let my_service_binder = BnFoo::new_async_binder(
        my_service,
        TokioRuntime(Handle::current()),
        BinderFeatures::default(),
    );

    binder::add_service("myservice", my_service_binder).expect("Failed to register service?");

    // Sleeps forever, but does not join the binder threadpool.
    // Spawned tasks will run on this thread.
    std::future::pending().await
}

Ważną różnicą od pozostałych opcji jest to, że nie dzwonimy join_thread_pool w przypadku korzystania z asynchronicznego środowiska Rust i środowiska wykonawczego jednowątkowego. Musisz to zrobić, ponieważ musisz przekazać Tokio wątek, w którym może wykonywać uruchamiane zadania. W tym przykładzie będzie to główny wątek. Wszystkie zadania wygenerowane za pomocą Narzędzie tokio::spawn zostanie wykonane w wątku głównym.

W asynchronicznym backendzie Rust z wielowątkowym środowiskiem wykonawczym:

use myfoo::MyFoo;
use binder;
use binder_tokio::TokioRuntime;
use aidl_interface_name::aidl::my::package::IFoo::BnFoo;

#[tokio::main(flavor = "multi_thread", worker_threads = 2)]
async fn main() {
    binder::ProcessState::start_thread_pool();
    // [...]
    let my_service = MyFoo;
    let my_service_binder = BnFoo::new_async_binder(
        my_service,
        TokioRuntime(Handle::current()),
        BinderFeatures::default(),
    );

    binder::add_service("myservice", my_service_binder).expect("Failed to register service?");

    // Sleep forever.
    tokio::task::block_in_place(|| {
        binder::ProcessState::join_thread_pool();
    });
}

W wielowątkowym środowisku wykonawczym Tokio wygenerowane zadania nie są wykonywane w głównym w wątku. Dlatego lepiej wywoływać metodę join_thread_pool w domenie głównej aby wątek główny nie był tylko nieaktywny. Musisz zakończyć rozmowę block_in_place, aby opuścić kontekst asynchroniczny.

Link do śmierci

Możesz poprosić o powiadomienie, gdy usługa hostująca binder przestanie działać. Pomoże to uniknąć wycieku danych w przypadku wywołania zwrotnego lub pomoże w naprawieniu błędów. Wykonuj te wywołania na obiektach serwera proxy powiązań.

W Javie użyj android.os.IBinder::linkToDeath.
W backendzie CPP użyj android::IBinder::linkToDeath.
W backendzie NDK użyj AIBinder_linkToDeath.
W backendzie Rust utwórz obiekt DeathRecipient, a następnie wywołaj funkcję my_binder.link_to_death(&mut my_death_recipient). Pamiętaj, że ponieważ Wywołanie zwrotne należy do DeathRecipient. Musisz pozostawić ten obiekt aktywny tak długo, chcesz otrzymywać powiadomienia.

Informacje o rozmówcy

Gdy otrzymasz wywołanie bindera jądra, informacje o rozmówcy są dostępne w kilku interfejsach API. PID (identyfikator procesu) to identyfikator procesu Linuxa, który wysyła transakcję. Identyfikator UID (lub User ID) odnosi się do Identyfikator użytkownika Linuksa. Gdy odbierasz połączenie jednokierunkowe, PID dzwoniącego to 0. Kiedy poza kontekstem transakcji powiązanej, funkcje te zwracają PID i UID w bieżącym procesie.

W backendzie Java:

    ... = Binder.getCallingPid();
    ... = Binder.getCallingUid();

W backendzie CPP:

    ... = IPCThreadState::self()->getCallingPid();
    ... = IPCThreadState::self()->getCallingUid();

W backendzie NDK:

    ... = AIBinder_getCallingPid();
    ... = AIBinder_getCallingUid();

Podczas implementowania interfejsu w backendzie Rust określ: (zamiast zezwalać na ustawienie domyślne):

    ... = ThreadState::get_calling_pid();
    ... = ThreadState::get_calling_uid();

Raporty o błędach i interfejs API debugowania usług

Gdy raporty o błędach są uruchamiane (np. za pomocą adb bugreport), zbierają informacje z całego systemu, aby ułatwić debugowanie różnych problemów. W przypadku usług AIDL zgłoszenia błędów używają pliku binarnego dumpsys we wszystkich usługach zarejestrowanych u menedżera usługi w celu umieszczania swoich danych w raport o błędzie. Aby uzyskać informacje, możesz też użyć wiersza poleceń dumpsys z usługi w linii dumpsys SERVICE [ARGS]. W przypadku zaplecza C++ i Java możesz kontrolować kolejność, w jakiej usługi są zapisywane, za pomocą dodatkowych argumentów do funkcji addService. Podczas debugowania możesz też użyć polecenia dumpsys --pid SERVICE, aby uzyskać PID usługi.

Aby dodać niestandardowe dane wyjściowe do usługi, możesz zastąpić metodę dump w obiekcie serwera, tak jak implementujesz dowolną inną metodę IPC zdefiniowaną w pliku AIDL. Jeśli chcesz to zrobić, ogranicz zapisywanie tylko do aplikacji android.permission.DUMP lub ogranicz zapisywanie do konkretnych identyfikatorów UID.

W backendzie Java:

    @Override
    protected void dump(@NonNull FileDescriptor fd, @NonNull PrintWriter fout,
        @Nullable String[] args) {...}

W backendzie CPP:

    status_t dump(int, const android::android::Vector<android::String16>&) override;

W backendzie NDK:

    binder_status_t dump(int fd, const char** args, uint32_t numArgs) override;

Podczas implementowania interfejsu w backendzie Rust określ: (zamiast zezwalać na ustawienie domyślne):

    fn dump(&self, mut file: &File, args: &[&CStr]) -> binder::Result<()>

Dynamiczne pobieranie deskryptora interfejsu

Deskryptor interfejsu określa typ interfejsu. Jest to przydatne podczas debugowania lub gdy masz nieznany związek.

W Javie możesz uzyskać deskryptor interfejsu zawierający kod podobny do tego:

    service = /* get ahold of service object */
    ... = service.asBinder().getInterfaceDescriptor();

W backendzie CPP:

    service = /* get ahold of service object */
    ... = IInterface::asBinder(service)->getInterfaceDescriptor();

Backendy NDK i Rust nie obsługują tej funkcji.

Statycznie pobieranie deskryptora interfejsu

Czasami (np. podczas rejestrowania usług @VintfStability) musisz wiedzieć, jak wygląda opis interfejsu w postaci statycznej. W Javie możesz pobrać przez dodanie takiego kodu:

    import my.package.IFoo;
    ... IFoo.DESCRIPTOR

W backendzie CPP:

    #include <my/package/BnFoo.h>
    ... my::package::BnFoo::descriptor

W backendzie NDK (zwróć uwagę na dodatkową przestrzeń nazw aidl):

    #include <aidl/my/package/BnFoo.h>
    ... aidl::my::package::BnFoo::descriptor

W backendzie Rust:

    aidl::my::package::BnFoo::get_descriptor()

Zakres wyliczenia

W natywnych backendach możesz iterować możliwe wartości, które może przyjąć wyliczenie włącz. Z powodu ograniczeń rozmiaru kodu nie jest to obsługiwane w języku Java.

W przypadku typu wyliczenia MyEnum zdefiniowanego w pliku AIDL iteracja jest podawana w ten sposób:

W backendzie CPP:

    ::android::enum_range<MyEnum>()

W backendzie NDK:

   ::ndk::enum_range<MyEnum>()

W backendzie Rust:

    MyEnum::enum_values()

Zarządzanie wątkami

Każda instancja libbinder w procesie utrzymuje jeden pulę wątków. W większości przypadków powinien to być dokładnie jeden zbiornik wątków współdzielony przez wszystkie backendy. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, w której kod dostawcy może wczytać kolejną kopię dokumentu libbinder aby porozmawiać z: /dev/vndbinder. Ponieważ jest to oddzielny węzeł bindera, pula wątków nie jest współdzielona.

W backendzie Java pula wątków może się tylko zwiększać (ponieważ już rozpoczęte):

    BinderInternal.setMaxThreads(<new larger value>);

W przypadku backendu CPP dostępne są te operacje:

    // set max threadpool count (default is 15)
    status_t err = ProcessState::self()->setThreadPoolMaxThreadCount(numThreads);
    // create threadpool
    ProcessState::self()->startThreadPool();
    // add current thread to threadpool (adds thread to max thread count)
    IPCThreadState::self()->joinThreadPool();

Podobnie w backendzie NDK:

    bool success = ABinderProcess_setThreadPoolMaxThreadCount(numThreads);
    ABinderProcess_startThreadPool();
    ABinderProcess_joinThreadPool();

W backendzie Rust:

    binder::ProcessState::start_thread_pool();
    binder::add_service("myservice", my_service_binder).expect("Failed to register service?");
    binder::ProcessState::join_thread_pool();

W asynchronicznym backendzie Rust potrzebujesz 2 pul wątków: Binder i Tokio. Oznacza to, że aplikacje korzystające z asynchronicznego środowiska Rust wymagają szczególnych zwłaszcza jeśli chodzi o korzystanie z tagu join_thread_pool. Więcej informacji znajdziesz w sekcji poświęconej rejestrowaniu usług.

Zarezerwowane nazwy

C++, Java i Rust rezerwują niektóre nazwy jako słowa kluczowe lub na potrzeby różnych języków i ich używanie. Chociaż AIDL nie narzuca ograniczeń na podstawie reguł językowych, używanie nazw pól lub typów pasujących do nazw zastrzeżonych może spowodować niepowodzenie kompilacji w przypadku języków C++ i Java. W Rust nazwa pola lub typu jest zmieniana za pomocą składni „surowego identyfikatora”, dostępnej za pomocą prefiksu r#.

Zalecamy, aby w miarę możliwości unikać używania zarezerwowanych nazw w definicjach AIDL, aby uniknąć nieergonomicznych powiązań lub całkowitego niepowodzenia kompilacji.

Jeśli masz już zarezerwowane nazwy w definicjach AIDL, możesz bezpiecznie zmienić nazwy pól, zachowując zgodność z protokołem. Aby kontynuować kompilowanie, być może trzeba będzie zaktualizować kod, ale już skompilowane programy będą nadal ze sobą współpracować.

Nazwy, których należy unikać: