Bu sayfa, Cloud Translation API ile çevrilmiştir.

AIDL arka uçları

AIDL arka ucu, taslak kod oluşturma için bir hedeftir. AIDL dosyalarını kullanırken her zaman belirli bir çalışma zamanında belirli bir dilde kullanın. Şuna bağlı olarak: farklı AIDL arka uçları kullanmanız gerekir.

Aşağıdaki tabloda API yüzeyinin kararlılığı, kodun system.img libbinder.so ikilisinden bağımsız olarak yayınlanabileceği şekilde bu API yüzeyine göre derlenebilme özelliğini ifade eder.

AIDL'de aşağıdaki arka uçlar bulunur:

Arka Uç	Dil	API yüzeyi	Derleme sistemleri
Java	Java	SDK/SystemApi (stabil*)	tümü
NDK	C++	libbinder_ndk (stable*)	aidl_arayüz
ABM	C++	libbinder (kararsız)	tümü
Rust	Rust	libbinder_rs (kararlı*)	aidl_arayüz

Bu API yüzeyleri sabittir ancak hizmet için olanlar gibi API'lerin çoğu kullanılabilir. dahili platform kullanımına ayrılmıştır ve kullanıcılar tarafından Uygulamalarda AIDL'yi kullanma hakkında daha fazla bilgi için bkz. geliştirici belgelerini inceleyin.
Rust arka ucu Android 12'de kullanıma sunulmuştur. NDK arka ucu ise Android 10'dan beri kullanılabilir.
Rust paketi, libbinder_ndk üzerine inşa edildiğinden kararlı ve taşınabilirdir. APEX'ler, bağlayıcı kasayı herkes ile aynı şekilde kullanır. olması gerekir. Rust kısmı bir APEX'e paketlenir ve içinde gönderilir. Sistem bölümündeki libbinder_ndk.so'e bağlıdır.

Bina sistemi

Arka uça bağlı olarak, AIDL'yi stub koduna derlemenin iki yolu vardır. Derleme sistemleri hakkında daha fazla bilgi için Soong Modülü Referansı başlıklı makaleyi inceleyin.

Çekirdek derleme sistemi

Herhangi bir cc_ veya java_ Android.bp modülünde (veya Android.mk eşdeğerlerinde) .aidl dosyaları kaynak dosya olarak belirtilebilir. Bu durumda, AIDL'nin Java/CPP arka uçları (NDK arka ucu değil) kullanılır ve ilgili AIDL dosyalarını kullanacak sınıflar modüle otomatik olarak eklenir. Derleme sistemine ilgili modüldeki AIDL dosyalarının kök yolunu bildiren local_include_dirs gibi seçenekler, bu modüllerde bir aidl: grubu altında belirtilebilir. Rust arka ucunun yalnızca Rust ile kullanılabileceğini unutmayın. rust_ modülleri, AIDL dosyalarının kaynak dosya olarak belirtilmemesi nedeniyle farklı şekilde ele alınır. Bunun yerine aidl_interface modülü, bağlanılabilen <aidl_interface name>-rust adlı bir rustlib oluşturur. Daha fazla bilgi için Rust AIDL örneğine bakın.

aidl_interface

Bu derleme sistemiyle kullanılan türler yapılandırılmalıdır. Yapılandırılmış olması için parseller doğrudan alanları içermeli ve tür bildirimleri olmamalıdır hedef dillerde tanımlandığını gösterir. Yapılandırılmış AIDL'nin kararlı AIDL ile nasıl uyumlu olduğu hakkında bilgi edinmek için Yapılandırılmış ve kararlı AIDL başlıklı makaleyi inceleyin.

Türler

aidl derleyicisini, türler için bir referans uygulaması olarak düşünebilirsiniz. Bir arayüz oluşturduğunuzda, ortaya çıkan arayüz dosyasını görmek için aidl --lang=<backend> ...'ü çağırın. aidl_interface modülünü kullandığınızda çıkışı out/soong/.intermediates/<path to module>/'te görüntüleyebilirsiniz.

Java/AIDL Türü	C++ Türü	NDK Türü	Pas Türü
boole	bool	bool	bool
bayt	int8_t	int8_t	i8
char	karakter16_t	char16_t	u16
int	int32_t	int32_t	i32
uzun	int64_t	int64_t	i64
float	kayan	float	f32
çift	çift	çift	"f64"
Dize	android::Dize16	std::string	Dize
android.os.Parcelable	android::Parcelable	Yok	Yok
Bağlayıcı	android::IBinder	ndk::SpAIBinder	binder::SpIBinder
T[]	std::vector<T>	std::vector<T>	Giriş: &[T] Çıkış: Vec<T>
bayt[]	std::vektör<uint8_t>	std::vector<int8_t>¹	Giriş: &[u8] Çıkış: Vec<u8>
Liste<T>	std::vector<T>²	std::vector<T>³	İçinde: &[T]⁴ Dışarıda: Vec<T>
FileDescriptor	android::base::unique_fd	Yok	binder::parcel::ParcelFileDescriptor
ParcelFileDescriptor	android::os::ParcelFileDescriptor	ndk::ScopedFileDescriptor	binder::parcel::ParcelFileDescriptor
arayüz türü (T)	android::sp<T>	std::shared_ptr<T>⁷	binder::Strong
ayrıştırılabilir öğe türü (T)	T	T	T
birlik türü (T)⁵	T	T	T
T[N] ⁶	std::dizi<T, N>	std::array<T, N>	[T; N]

^{1. Android 12 veya sonraki sürümlerde bayt dizileri
uint8_t yerine int8_t kullanmanızı öneririz.} ziyaret edin.

^{2. C++ arka ucu, T'nin String, IBinder, ParcelFileDescriptor veya parcelable değerlerinden biri olduğu List<T> değerini destekler. Android 13 veya sonraki sürümlerde T, diziler dışında primitif olmayan herhangi bir tür (arayüz türleri dahil) olabilir. AOSP,
Tüm arka uçlarda çalıştıkları için T[] gibi dizi türlerini kullanmalıdır.}

^{3. NDK arka ucu, T String, ParcelFileDescriptor veya parcelable değerlerinden biri olduğunda List<T> değerini destekler. Android 13 veya sonraki sürümlerde T, diziler dışındaki herhangi bir ilkel olmayan tür olabilir.}

^{4. Rust kodu için türler,
giriş (bağımsız değişken) veya çıkış (döndürülen değer) olabilir.}

^{5. Birlik türleri Android 12 ve sonraki sürümlerde desteklenir
daha yüksek olabilir.} ziyaret edin.

^{6. Android 13 veya sonraki sürümlerde sabit boyutlu diziler desteklenir. Sabit boyutlu dizilerin birden fazla boyutu olabilir (ör. int[3][4]).
Java arka ucunda, sabit boyutlu diziler, dizi türleri olarak temsil edilir.}

^{7. SharedRefBase bağlayıcı nesnesini örneklendirmek için şunu kullanın:
SharedRefBase::make\<My\>(... args ...). Bu işlev, bir std::shared_ptr\<T\> nesnesi oluşturur. Bu nesne, bağlayıcının başka bir sürece ait olması durumunda da dahili olarak yönetilir. Nesnenin başka yollarla oluşturulması çift sahipliğe neden olur.}

Yön (giriş/çıkış/çıkış)

Fonksiyonların bağımsız değişkenlerini belirtirken, Bunları in, out veya inout olarak düzenleyebilirsiniz. Bu, yönün bilgisinin hangi yönde iletilmelidir. in, varsayılan yöndür ve verilerin doğru yönde arayandan aranan kişiye aktarılır. out, verilerin ona göstermeniz gerekir. inout, bu ikisinin birleşimidir. Ancak Android ekibi, inout bağımsız değişken tanımlayıcısını kullanmaktan kaçınmanızı önerir. inout'ü sürümlü bir arayüzle ve eski bir arananla kullanıyorsanız yalnızca arayanda bulunan ek alanlar varsayılan değerlerine sıfırlanır. Rust'ta normal bir inout türü &mut Vec<T> alır ve liste inout türü &mut Vec<T> alır.

interface IRepeatExamples {
    MyParcelable RepeatParcelable(MyParcelable token); // implicitly 'in'
    MyParcelable RepeatParcelableWithIn(in MyParcelable token);
    void RepeatParcelableWithInAndOut(in MyParcelable param, out MyParcelable result);
    void RepeatParcelableWithInOut(inout MyParcelable param);
}

UTF8/UTF16

PBM arka ucuyla dizelerin utf-8 veya utf-16 olmasını seçebilirsiniz. Bildir dizeleri otomatik olarak utf-8'e dönüştürmek için AIDL'de @utf8InCpp String olarak kullanın. NDK ve Rust arka uçları her zaman utf-8 dizelerini kullanır. utf8InCpp ek açıklaması hakkında daha fazla bilgi için AIDL'de ek açıklamaları inceleyin.

Boş değer atanabilirliği

Boş olabilecek türleri @nullable ile ek açıklamayla belirtebilirsiniz. nullable ek açıklaması hakkında daha fazla bilgi için bkz. AIDL'deki ek açıklamalar.

Özel kargolanabilir ürünler

Özel paketlenebilir, hedef arka uçta manuel olarak uygulanan bir paketlenebilir öğedir. Özel ayrıştırıcıları yalnızca diğer ürünlere destek eklemeye çalışırken veya değiştirilemeyen mevcut bir özel ayrıştırıcının dilleridir.

AIDL'nin bildiği özel bir parcelable tanımlamak için AIDL parcelable beyanı aşağıdaki gibidir:

    package my.pack.age;
    parcelable Foo;

Varsayılan olarak bu, my.pack.age.Foo değerinin bir Java olduğu bir Java paketi bildirir Parcelable arayüzünü uygulayan sınıftır.

AIDL'de paketlenebilir özel bir PBM arka ucu beyanı için cpp_header kullanın:

    package my.pack.age;
    parcelable Foo cpp_header "my/pack/age/Foo.h";

my/pack/age/Foo.h'teki C++ uygulaması şu şekilde görünür:

    #include <binder/Parcelable.h>

    class MyCustomParcelable : public android::Parcelable {
    public:
        status_t writeToParcel(Parcel* parcel) const override;
        status_t readFromParcel(const Parcel* parcel) override;

        std::string toString() const;
        friend bool operator==(const MyCustomParcelable& lhs, const MyCustomParcelable& rhs);
        friend bool operator!=(const MyCustomParcelable& lhs, const MyCustomParcelable& rhs);
    };

AIDL'de özel NDK parsel beyanı için ndk_header kullanın:

    package my.pack.age;
    parcelable Foo ndk_header "android/pack/age/Foo.h";

android/pack/age/Foo.h içindeki NDK uygulaması şöyle görünür:

    #include <android/binder_parcel.h>

    class MyCustomParcelable {
    public:

        binder_status_t writeToParcel(AParcel* _Nonnull parcel) const;
        binder_status_t readFromParcel(const AParcel* _Nonnull parcel);

        std::string toString() const;

        friend bool operator==(const MyCustomParcelable& lhs, const MyCustomParcelable& rhs);
        friend bool operator!=(const MyCustomParcelable& lhs, const MyCustomParcelable& rhs);
    };

Android 15'te, AIDL'de özel bir Rust paketlenebilir öğesini beyan etmek için rust_type kullanın:

package my.pack.age;
@RustOnlyStableParcelable parcelable Foo rust_type "rust_crate::Foo";

rust_crate/src/lib.rs için Rust uygulaması aşağıdaki gibi görünür:

use binder::{
    binder_impl::{BorrowedParcel, UnstructuredParcelable},
    impl_deserialize_for_unstructured_parcelable, impl_serialize_for_unstructured_parcelable,
    StatusCode,
};

#[derive(Clone, Debug, Eq, PartialEq)]
struct Foo {
    pub bar: String,
}

impl UnstructuredParcelable for Foo {
    fn write_to_parcel(&self, parcel: &mut BorrowedParcel) -> Result<(), StatusCode> {
        parcel.write(&self.bar)?;
        Ok(())
    }

    fn from_parcel(parcel: &BorrowedParcel) -> Result<Self, StatusCode> {
        let bar = parcel.read()?;
        Ok(Self { bar })
    }
}

impl_deserialize_for_unstructured_parcelable!(Foo);
impl_serialize_for_unstructured_parcelable!(Foo);

Ardından bu parcelable'ı AIDL dosyalarında tür olarak kullanabilirsiniz ancak AIDL tarafından oluşturulmaz. union'de kullanmak üzere CPP/NDK arka uç özel paketlenebilirleri için < ve == operatörleri sağlayın.

Varsayılan değerler

Yapılandırılmış ayrıştırılabilirler, temel öğeler için alan başına varsayılan değerleri bildirebilir, String öğeleri ve bu türlerdeki diziler.

    parcelable Foo {
      int numField = 42;
      String stringField = "string value";
      char charValue = 'a';
      ...
    }

Java arka ucunda varsayılan değerler eksik olduğunda alanlar, ilkel türler için sıfır değer, ilkel olmayan türler için null olarak başlatılır.

Diğer arka uçlarda, varsayılan değerler tanımlanmadığında alanlar varsayılan olarak başlatılmış değerlerle başlatılır. Örneğin, C++ arka ucunda String alanları boş dize olarak başlatılır, List<T> alanları ise boş vector<T>. @nullable alanları, boş değer alanları olarak başlatılır.

Hata işleme

Android OS, hizmetlerin raporlama sırasında kullanılacak yerleşik hata türleri sağlar hatalar. Bunlar binder tarafından kullanılır ve binder arayüzü uygulayan tüm hizmetler tarafından kullanılabilir. Kullanımları AIDL tanımında ayrıntılı olarak açıklanmıştır ve kullanıcı tanımlı bir durum veya dönüş türü gerektirmezler.

Hatalı çıkış parametreleri

AIDL işlevi hata bildirdiğinde işlev başlatılamayabilir veya çıkış parametrelerini değiştirebilir. Özellikle, hata işlemin işlenmesi sırasında değil de paketin açılması sırasında meydana gelirse çıkış parametreleri değiştirilebilir. Genel olarak, AIDL'den hata alınırken fonksiyonunun yanı sıra tüm inout ve out parametrelerinin yanı sıra döndürülen değeri (yani, bazı arka uçlarda out parametresi gibi davranır) normal koşullarda, süresizdir.

Kullanılacak hata değerleri

Yerleşik hata değerlerinin çoğu herhangi bir AIDL arayüzünde kullanılabilir ancak bazıları özel bir şekilde ele alınır. Örneğin, hata durumunu tanımlarken EX_UNSUPPORTED_OPERATION ve EX_ILLEGAL_ARGUMENT kullanılmasında sakınca yoktur ancak temel altyapı tarafından özel olarak ele alındığı için EX_TRANSACTION_FAILED kullanılmamalıdır. Bu yerleşik değerler hakkında daha fazla bilgi için arka uçla ilgili tanımları kontrol edin.

AIDL arayüzü, yerleşik hata türleri varsa onlar, hizmete özgü özel yerleşik hata mesajını dahil etmeye olanak tanıyan bir dizi Kullanıcı tarafından tanımlanan. Hizmete özgü bu hatalar genellikle AIDL arayüzünde const int veya int destekli enum olarak tanımlanır ve bağlayıcı tarafından ayrıştırılmaz.

Java'da hatalar, android.os.RemoteException gibi istisnalarla eşlenir. Örneğin, hizmete özgü istisnalar, Java, android.os.ServiceSpecificException kullanıcı tanımlı hatayla birlikte gösterilir.

Android'deki yerel kodda istisnalar kullanılmaz. SBM arka ucu android::binder::Status kullanır. NDK arka ucu ndk::ScopedAStatus kullanır. Hepsini yöntemi, AIDL tarafından oluşturulan bu yapılandırmanın durumunu temsil eden yöntemidir. Rust arka ucu, NDK ile aynı istisna kodu değerlerini kullanır ancak bunları kullanıcıya sunmadan önce yerel Rust hatalarına (StatusCode, ExceptionCode) dönüştürür. Hizmete özgü hatalar için döndürülen Status veya ScopedAStatus, kullanıcı tanımlı hatayla birlikte EX_SERVICE_SPECIFIC kullanır.

Yerleşik hata türleri aşağıdaki dosyalarda bulunabilir:

Arka Uç	Tanım
Java	`android/os/Parcel.java`
ABM	`binder/Status.h`
NDK	`android/binder_status.h`
Rust	`android/binder_status.h`

Çeşitli arka uçları kullanma

Bu talimatlar Android platform koduna özeldir. Bu örneklerde tanımlanmış tür, my.package.IFoo. Rust arka ucunun nasıl kullanılacağıyla ilgili talimatlar için Android Rust Desenleri sayfasındaki Rust AIDL örneğine bakın.

İçe aktarma türleri

Tanımlanmış tür bir arayüz, paketlenebilir veya birleştirme olsun Java'ya aktarabilirsiniz:

import my.package.IFoo;

Veya PBM arka ucunda:

#include <my/package/IFoo.h>

Alternatif olarak, NDK arka ucunda (ek aidl ad alanına dikkat edin):

#include <aidl/my/package/IFoo.h>

Rust arka ucunda da:

use my_package::aidl::my::package::IFoo;

Java'da iç içe geçmiş bir türü içe aktarabilseniz de, CPP/NDK arka uçlarında kök türüne ait üstbilgiyi dahil edin. Örneğin, iç içe yerleştirilmiş bir türü içe aktarırken my/package/IFoo.aidl içinde tanımlanan Bar (IFoo, dosyası) kullanıyorsanız PBM arka ucu için <my/package/IFoo.h> (veya NDK arka ucu için <aidl/my/package/IFoo.h>).

Hizmetleri uygulama

Bir hizmeti uygulamak için yerel stub sınıfından devralmanız gerekir. Bu sınıf, bağlayıcı sürücüsünden gelen komutları okur ve uyguladığınız yöntemleri yürütür. Şuna benzer bir AIDL dosyanızın olduğunu düşünün:

    package my.package;
    interface IFoo {
        int doFoo();
    }

Java'da şu sınıfı genişletmeniz gerekir:

    import my.package.IFoo;
    public class MyFoo extends IFoo.Stub {
        @Override
        int doFoo() { ... }
    }

PBM arka ucunda:

    #include <my/package/BnFoo.h>
    class MyFoo : public my::package::BnFoo {
        android::binder::Status doFoo(int32_t* out) override;
    }

NDK arka ucunda (ek aidl ad alanına dikkat edin):

    #include <aidl/my/package/BnFoo.h>
    class MyFoo : public aidl::my::package::BnFoo {
        ndk::ScopedAStatus doFoo(int32_t* out) override;
    }

Rust arka ucunda:

    use aidl_interface_name::aidl::my::package::IFoo::{BnFoo, IFoo};
    use binder;

    /// This struct is defined to implement IRemoteService AIDL interface.
    pub struct MyFoo;

    impl Interface for MyFoo {}

    impl IFoo for MyFoo {
        fn doFoo(&self) -> binder::Result<()> {
           ...
           Ok(())
        }
    }

Alternatif olarak eşzamansız Rust sürümlerinde:

    use aidl_interface_name::aidl::my::package::IFoo::{BnFoo, IFooAsyncServer};
    use binder;

    /// This struct is defined to implement IRemoteService AIDL interface.
    pub struct MyFoo;

    impl Interface for MyFoo {}

    #[async_trait]
    impl IFooAsyncServer for MyFoo {
        async fn doFoo(&self) -> binder::Result<()> {
           ...
           Ok(())
        }
    }

Kaydolma ve hizmetleri alma

Android platformundaki hizmetler genellikle servicemanager işlemiyle kaydedilir. Aşağıdaki API'lere ek olarak bazı API'ler hizmeti kontrol eder (yani hizmet kullanılamıyorsa hemen yanıt verir). Tam ayrıntılar için ilgili servicemanager arayüzünü kontrol edin. Bu işlemleri yalnızca Android platformuna göre derleme yaparken yapılabilir.

Java'da:

    import android.os.ServiceManager;
    // registering
    ServiceManager.addService("service-name", myService);
    // return if service is started now
    myService = IFoo.Stub.asInterface(ServiceManager.checkService("service-name"));
    // waiting until service comes up (new in Android 11)
    myService = IFoo.Stub.asInterface(ServiceManager.waitForService("service-name"));
    // waiting for declared (VINTF) service to come up (new in Android 11)
    myService = IFoo.Stub.asInterface(ServiceManager.waitForDeclaredService("service-name"));

PBM arka ucunda:

    #include <binder/IServiceManager.h>
    // registering
    defaultServiceManager()->addService(String16("service-name"), myService);
    // return if service is started now
    status_t err = checkService<IFoo>(String16("service-name"), &myService);
    // waiting until service comes up (new in Android 11)
    myService = waitForService<IFoo>(String16("service-name"));
    // waiting for declared (VINTF) service to come up (new in Android 11)
    myService = waitForDeclaredService<IFoo>(String16("service-name"));

NDK arka ucunda (ek aidl ad alanına dikkat edin):

    #include <android/binder_manager.h>
    // registering
    binder_exception_t err = AServiceManager_addService(myService->asBinder().get(), "service-name");
    // return if service is started now
    myService = IFoo::fromBinder(ndk::SpAIBinder(AServiceManager_checkService("service-name")));
    // is a service declared in the VINTF manifest
    // VINTF services have the type in the interface instance name.
    bool isDeclared = AServiceManager_isDeclared("android.hardware.light.ILights/default");
    // wait until a service is available (if isDeclared or you know it's available)
    myService = IFoo::fromBinder(ndk::SpAIBinder(AServiceManager_waitForService("service-name")));

Rust arka ucunda:

use myfoo::MyFoo;
use binder;
use aidl_interface_name::aidl::my::package::IFoo::BnFoo;

fn main() {
    binder::ProcessState::start_thread_pool();
    // [...]
    let my_service = MyFoo;
    let my_service_binder = BnFoo::new_binder(
        my_service,
        BinderFeatures::default(),
    );
    binder::add_service("myservice", my_service_binder).expect("Failed to register service?");
    // Does not return - spawn or perform any work you mean to do before this call.
    binder::ProcessState::join_thread_pool()
}

Tek iş parçacıklı çalışma zamanına sahip eşzamansız Rust arka ucunda:

use myfoo::MyFoo;
use binder;
use binder_tokio::TokioRuntime;
use aidl_interface_name::aidl::my::package::IFoo::BnFoo;

#[tokio::main(flavor = "current_thread")]
async fn main() {
    binder::ProcessState::start_thread_pool();
    // [...]
    let my_service = MyFoo;
    let my_service_binder = BnFoo::new_async_binder(
        my_service,
        TokioRuntime(Handle::current()),
        BinderFeatures::default(),
    );

    binder::add_service("myservice", my_service_binder).expect("Failed to register service?");

    // Sleeps forever, but does not join the binder threadpool.
    // Spawned tasks will run on this thread.
    std::future::pending().await
}

Diğer seçenekler arasındaki önemli farklardan biri, önceden aramamızı yapmadığımız join_thread_pool eş zamansız Rust ve tek iş parçacıklı bir çalışma zamanı kullanırken. Bu çünkü Tokio'ya oluşturulan görevleri yürütebileceği bir iş parçacığı vermeniz gerekiyor. İçinde ana ileti dizisi bu amaca hizmet eder. tokio::spawn kullanılarak oluşturulan tüm görevler ana iş parçacığında yürütülür.

Çok iş parçacıklı bir çalışma zamanında, eşzamansız Rust arka ucunda:

use myfoo::MyFoo;
use binder;
use binder_tokio::TokioRuntime;
use aidl_interface_name::aidl::my::package::IFoo::BnFoo;

#[tokio::main(flavor = "multi_thread", worker_threads = 2)]
async fn main() {
    binder::ProcessState::start_thread_pool();
    // [...]
    let my_service = MyFoo;
    let my_service_binder = BnFoo::new_async_binder(
        my_service,
        TokioRuntime(Handle::current()),
        BinderFeatures::default(),
    );

    binder::add_service("myservice", my_service_binder).expect("Failed to register service?");

    // Sleep forever.
    tokio::task::block_in_place(|| {
        binder::ProcessState::join_thread_pool();
    });
}

Çok iş parçacıklı Tokio çalışma zamanında, oluşturulan görevler ana iş parçacığında yürütülmez. Bu nedenle, ana iş parçacığının boşta kalmaması için ana iş parçacığında join_thread_pool çağrısı yapmak daha mantıklıdır. Arayüzü, arayüz bağlamından çıkmak için block_in_place içine sarmanız gerekir.

Ölüm bağlantısı

Bir bağlayıcıyı barındıran hizmetin kullanımdan kaldırılması durumunda bildirim alma isteğinde bulunabilirsiniz. Bu, geri çağırma proxy'lerinin sızmasını önlemeye yardımcı olabilir veya hata kurtarmaya yardımcı olabilir. Bu çağrıları bağlayıcı proxy nesnelerinde yapın.

Java'da android.os.IBinder::linkToDeath ifadesini kullanın.
PBM arka ucunda android::IBinder::linkToDeath kullanın.
NDK arka ucunda AIBinder_linkToDeath kullanın.
Rust arka ucunda bir DeathRecipient nesnesi oluşturup şunu çağırın: my_binder.link_to_death(&mut my_death_recipient). Not: Geri çağırma, DeathRecipient tarafından sağlanıyorsa söz konusu nesneyi uzun süre boyunca bildirimleri almak için.

Arayan bilgileri

Bir çekirdek bağlayıcı çağrısı alındığında arayan bilgileri çeşitli API'lerde kullanılabilir. PID (veya İşlem Kimliği), dosyanın Linux işlem kimliğini işlem gönderen bir işlemdir. UID (veya kullanıcı kimliği), Linux kullanıcı kimliğini ifade eder. Tek yönlü arama alırken çağrı PID'si 0'dır. Bu işlevler, bir bağlayıcı işlem bağlamının dışındayken geçerli işlemin PID ve UID değerini döndürür.

Java arka ucunda:

    ... = Binder.getCallingPid();
    ... = Binder.getCallingUid();

PBM arka ucunda:

    ... = IPCThreadState::self()->getCallingPid();
    ... = IPCThreadState::self()->getCallingUid();

NDK arka ucunda:

    ... = AIBinder_getCallingPid();
    ... = AIBinder_getCallingUid();

Rust arka ucunda, arayüzü uygularken varsayılan ayarlara izin vermek yerine aşağıdakileri belirtin:

    ... = ThreadState::get_calling_pid();
    ... = ThreadState::get_calling_uid();

Hizmetler için hata raporları ve hata ayıklama API'si

Hata raporları çalıştığında (örneğin, adb bugreport ile) bilgi edinerek çeşitli sorunları gidermenize yardımcı olabilir. AIDL hizmetleri için hata raporları, tüm hizmetlerde dumpsys ikili programını kullanır hizmet yöneticisine kaydettirerek bilgilerini hata raporu oluşturun. Bilgi almak için komut satırında dumpsys tuşunu da kullanabilirsiniz dumpsys SERVICE [ARGS] ile bir hizmetten. C++ ve Java arka uçlarında ek bağımsız değişkenler kullanarak hizmetlerin dökümün alınma sırasını kontrol edebilir addService numaralı telefona. Bir cihazın PID'sini almak için dumpsys --pid SERVICE kullanabilirsiniz. hizmetten bahsetmek istiyorum.

Hizmetinize özel çıkış eklemek için sunucu nesnenizdeki dump yöntemini, bir AIDL dosyasında tanımlanan diğer IPC yöntemlerini uygular gibi geçersiz kılabilirsiniz. Bunu yaparken, döküm işlemini uygulama izni android.permission.DUMP ile veya belirli UID'lerle kısıtlamanız gerekir.

Java arka ucunda:

    @Override
    protected void dump(@NonNull FileDescriptor fd, @NonNull PrintWriter fout,
        @Nullable String[] args) {...}

PBM arka ucunda:

    status_t dump(int, const android::android::Vector<android::String16>&) override;

NDK arka ucunda:

    binder_status_t dump(int fd, const char** args, uint32_t numArgs) override;

Rust arka ucunda, arayüzü uygularken aşağıdakileri belirtin (varsayılan olarak ayarlamak yerine):

    fn dump(&self, mut file: &File, args: &[&CStr]) -> binder::Result<()>

Zayıf işaretçiler kullanma

Bir bağlayıcı nesnesine zayıf referans tutabilirsiniz.

Java WeakReference öğesini destekler, ancak zayıf bağlayıcı referanslarını desteklemez katmanda yer alır.

PBM arka ucunda zayıf tür wp<IFoo>'tır.

NDK arka ucunda ScopedAIBinder_Weak işlevini kullanın:

#include <android/binder_auto_utils.h>

AIBinder* binder = ...;
ScopedAIBinder_Weak myWeakReference = ScopedAIBinder_Weak(AIBinder_Weak_new(binder));

Rust arka ucunda WpIBinder veya Weak<IFoo> kullanırsınız:

let weak_interface = myIface.downgrade();
let weak_binder = myIface.as_binder().downgrade();

Arayüz açıklayıcıyı dinamik olarak al

Arayüz tanımlayıcısı, bir arayüzün türünü tanımlar. Faydalı sırasında hata ayıklama sırasında veya bilinmeyen bir bağlayıcı olduğunda görebilirsiniz.

Java'da, arayüz tanımlayıcısını aşağıdaki gibi bir kodla alabilirsiniz:

    service = /* get ahold of service object */
    ... = service.asBinder().getInterfaceDescriptor();

PBM arka ucunda:

    service = /* get ahold of service object */
    ... = IInterface::asBinder(service)->getInterfaceDescriptor();

NDK ve Rust arka uçları bu özelliği desteklemez.

Arayüz açıklayıcısını statik olarak al

Bazen (ör. @VintfStability hizmetlerini kaydettirirken) arayüz tanımlayıcısının statik olarak ne olduğunu bilmek önemlidir. Java'da, aşağıdaki gibi bir kod ekleyerek tanımlayıcıyı alabilirsiniz:

    import my.package.IFoo;
    ... IFoo.DESCRIPTOR

PBM arka ucunda:

    #include <my/package/BnFoo.h>
    ... my::package::BnFoo::descriptor

NDK arka ucunda (ek aidl ad alanına dikkat edin):

    #include <aidl/my/package/BnFoo.h>
    ... aidl::my::package::BnFoo::descriptor

Rust arka ucunda:

    aidl::my::package::BnFoo::get_descriptor()

Enum aralığı

Yerel arka uçlarda, bir enum'un alabileceği olası değerleri yineleyebilirsiniz. beklemeye gerek yoktur. Bu işlem, kod boyutuyla ilgili nedenlerden dolayı Java'da desteklenmemektedir.

AIDL'de tanımlanan bir enum MyEnum için yineleme aşağıdaki gibi sağlanır.

PBM arka ucunda:

    ::android::enum_range<MyEnum>()

NDK arka ucunda:

   ::ndk::enum_range<MyEnum>()

Rust arka ucunda:

    MyEnum::enum_values()

İleti dizisi yönetimi

Bir işlemdeki her libbinder örneği bir iş parçacığı havuzu bulundurur. Çoğu kullanım alanında bu, tüm arka uçlarda paylaşılan tam olarak bir iş parçacığı havuzu olmalıdır. Tek istisna, tedarikçi kodu /dev/vndbinder ile konuşmak için libbinder'ın başka bir kopyasını yüklediğinde ortaya çıkar. Bu ayrı bir bağlayıcı düğümünde olduğundan iş parçacığı havuzu paylaşılmaz.

Java arka ucu için iş parçacığının boyutu yalnızca zaten başladı):

    BinderInternal.setMaxThreads(<new larger value>);

PBM arka ucu için aşağıdaki işlemler kullanılabilir:

    // set max threadpool count (default is 15)
    status_t err = ProcessState::self()->setThreadPoolMaxThreadCount(numThreads);
    // create threadpool
    ProcessState::self()->startThreadPool();
    // add current thread to threadpool (adds thread to max thread count)
    IPCThreadState::self()->joinThreadPool();

Benzer şekilde, NDK arka ucunda:

    bool success = ABinderProcess_setThreadPoolMaxThreadCount(numThreads);
    ABinderProcess_startThreadPool();
    ABinderProcess_joinThreadPool();

Rust arka ucunda:

    binder::ProcessState::start_thread_pool();
    binder::add_service("myservice", my_service_binder).expect("Failed to register service?");
    binder::ProcessState::join_thread_pool();

Asenkron Rust arka ucunda iki iş parçacığı havuzuna ihtiyacınız vardır: binder ve Tokio. Bu nedenle, eşzamansız Rust kullanan uygulamalar için dikkat edilmesi gereken bazı özel noktalar vardır. özellikle de join_thread_pool kullanımı söz konusu. Bu konu hakkında daha fazla bilgi hizmet kaydetme başlıklı makaleye göz atın.

Ayrılmış adlar

C++, Java ve Rust, bazı adları anahtar kelime olarak veya dile özgü kullanım için ayırır. AIDL dil kurallarına dayalı kısıtlamalar uygulamasa da ayrılmış bir adla eşleşen alan veya tür adları bir derlemeyle sonuçlanabilir başarısız oldu. Rust için alan veya tür, r# ön eki kullanılarak erişilebilen "ham tanımlayıcı" söz dizimi kullanılarak yeniden adlandırılır.

Ergonomik olmayan bağlamaları veya derleme hatalarını önlemek için mümkün olduğunda AIDL tanımlarınıza ayrılmış adlar eklemekten kaçının.

AIDL tanımlarınızdaki ayrılmış adlar varsa protokol uyumluluğunu korurken alanları güvenle yeniden adlandırabilirsiniz. Derlemeye devam etmek için kodunuzu güncellemeniz gerekebilir ancak derlenmiş programlar birlikte çalışmaya devam eder.

Kaçınılması gereken adlar: